Kwiaty Domowe
Pelargonia:
- Charakterystyka
- Wymagania uprawowe
- Pielęgnacja
- Rozmnażanie
Pelargonia królewska to popularna roślina sadzona w pojemnikach dekorujących nasze balkony i tarasy. Istnieje wiele odmian charakteryzujących się niezwykle pięknymi kwiatami przypominającymi skrzydła motyla. Spośród ogromnej różnorodności pięknych, różnobarwnych kwiatów największą popularnością cieszą się osobniki o różowych kwiatach z ciemnym wzorkiem. Ten typ pelargonii jest jednak bardziej delikatny i nie tak łatwy w uprawie jak bardziej znane, starsze typy. Rośliny te nie radzą sobie tak dobrze jak pelargonie rabatowe, posadzone w gruncie będą słabo rosły i kwitły, gdyż są bardziej podatne na działanie niekorzystnych warunków atmosferycznych. Jednak w pojemnikach czują się one bardzo dobrze i przez całe lato będą cieszyć oko okazałymi kwiatami.
Pelargonia królewska to ciepłolubna bylina. Aby przetrwać zimę w warunkach panujących w Polsce, musi być przeniesiona do pomieszczenia. Tworzy wzniesioną, grubą, ładnie rozgałęzioną łodygę, która w szybkim tępe drewnieje. Z czasem może osiągać do 40–60 cm wysokości, w ciągu roku możliwy jest przyrost nawet o 20 cm. Pelargonie te mają duże powcinane liście, o ząbkowanych brzegach. Blaszki liściowe są lekko owłosione i nieco szorstkie w dotyku. Potarte wydzielają delikatny zapach, charakterystyczny dla wszystkich zielonych części rośliny. Pelargonia tworzy okazałe baldachy złożone z dużych, nawet 5-cm kwiatów, przypominających kwiaty popularnych bratków. Kwiaty przeważnie w odcieniach różu, choć wśród ogromnej liczby odmian znajdziemy takie o kwiatach białych, łososiowych, czerwonych i fioletowych. Bardzo często płatki ozdobione są ciemnymi, kontrastującymi smugami lub plamami. Kwitnie długo i obficie, jednak zdarza się, że występują przerwy pomiędzy rozwijaniem się kolejnych kwiatów.
Pelargonia królewska jest rośliną łatwą w uprawie, choć nieco bardziej wymagającą niż inne gatunki pelargonii. Preferuje stanowiska słoneczne, potrzebuje dużo światła, może być sadzona nawet bezpośrednio w słońcu. Słoneczny balkon lub parapet będą dla niej idealne. Lubi suche powietrze, nie powinno się jej zraszać, gdyż może to doprowadzić do jej gnicia. Dlatego też nie można pelargonii sadzić zbyt gęsto, ponieważ liście znacznie dłużej przesychają po deszczu. Najlepiej czuje się w przepuszczalnym i żyznym podłożu. Może być to ziemia torfowa lub próchniczno-gliniasta. Dobrze, by miała lekko kwaśny odczyn. W upalne i słoneczne dni podłoże powinno być stale wilgotne. Gatunek ten charakteryzuje się większą wrażliwością na niskie temperatury niż pozostałe, dlatego na zewnątrz możemy wysadzać go dopiero pod koniec maja, gdy minie ryzyko wiosennych przymrozków.
W uprawie pelargonii królewskiej najważniejsze jest regularne podlewanie i nawożenie. W okresie silnego wzrostu rośliny trzeba podlewać często, jednak gleba powinna przeschnąć przed kolejnym podlaniem. W lecie możemy to robić nawet codziennie. Nawozimy co dwa tygodnie przez cały okres wegetacyjny, począwszy od wiosny, aż do jesieni. Najlepszy będzie nawóz przeznaczony dla pelargonii lub dla roślin kwitnących o niskiej zawartości azotu. Systematycznie usuwamy przekwitłe kwiaty i wyschnięte liście, gdyż nie tylko nieładnie wyglądają, lecz także hamują rozwijanie się nowych kwiatów. Pelargonie są roślinami wieloletnimi, jednak aby przetrwały zimę w naszym klimacie, musimy zimować je w pomieszczeniu. Ograniczamy wtedy podlewanie i nie nawozimy roślin. Od połowy stycznia do marca należy rośliny przechłodzić, umieszczając je w temperaturze 8–10°C. Okres przechłodzenia powinien trwać przynajmniej 6 tygodni, w wyższych temperaturach nawet 10 tygodni. Zabieg ten ma na celu pobudzenie roślin do obfitego zawiązywania pąków kwiatowych. Starsze rośliny z czasem tracą zwarty pokrój i słabiej kwitną, warto je wtedy odmłodzić, ścinając na ok. 5 cm nad ziemią.
Większość odmian pelargonii królewskiej nie zawiązuje nasion, dlatego by uzyskać nowe rośliny, należy je rozmnażać przez sadzonki. Sadzonki wierzchołkowe pobieramy od połowy lipca do połowy sierpnia. Pobrane fragmenty rośliny pozostawiamy na kilka godzin, aby miejsca cięcia zaschły, następnie możemy je zanurzyć w preparacie przyspieszającym ukorzenianie. Tak przygotowane umieszczamy w mieszance torfu z piaskiem. Trzymamy w ciepłym i jasnym miejscu, podłoże powinno być stale wilgotne. W dobrych warunkach sadzonki ukorzenią się po 2, 3 tygodniach. Odmiany wytwarzające nasiona oczywiście z powodzeniem możemy rozmnażać z nasion. W wilgotnym podłożu i temperaturze na poziomie 16–18°C kiełkują one dość łatwo.
Pelargonia królewska to ciepłolubna bylina. Aby przetrwać zimę w warunkach panujących w Polsce, musi być przeniesiona do pomieszczenia. Tworzy wzniesioną, grubą, ładnie rozgałęzioną łodygę, która w szybkim tępe drewnieje. Z czasem może osiągać do 40–60 cm wysokości, w ciągu roku możliwy jest przyrost nawet o 20 cm. Pelargonie te mają duże powcinane liście, o ząbkowanych brzegach. Blaszki liściowe są lekko owłosione i nieco szorstkie w dotyku. Potarte wydzielają delikatny zapach, charakterystyczny dla wszystkich zielonych części rośliny. Pelargonia tworzy okazałe baldachy złożone z dużych, nawet 5-cm kwiatów, przypominających kwiaty popularnych bratków. Kwiaty przeważnie w odcieniach różu, choć wśród ogromnej liczby odmian znajdziemy takie o kwiatach białych, łososiowych, czerwonych i fioletowych. Bardzo często płatki ozdobione są ciemnymi, kontrastującymi smugami lub plamami. Kwitnie długo i obficie, jednak zdarza się, że występują przerwy pomiędzy rozwijaniem się kolejnych kwiatów.
Pelargonia królewska jest rośliną łatwą w uprawie, choć nieco bardziej wymagającą niż inne gatunki pelargonii. Preferuje stanowiska słoneczne, potrzebuje dużo światła, może być sadzona nawet bezpośrednio w słońcu. Słoneczny balkon lub parapet będą dla niej idealne. Lubi suche powietrze, nie powinno się jej zraszać, gdyż może to doprowadzić do jej gnicia. Dlatego też nie można pelargonii sadzić zbyt gęsto, ponieważ liście znacznie dłużej przesychają po deszczu. Najlepiej czuje się w przepuszczalnym i żyznym podłożu. Może być to ziemia torfowa lub próchniczno-gliniasta. Dobrze, by miała lekko kwaśny odczyn. W upalne i słoneczne dni podłoże powinno być stale wilgotne. Gatunek ten charakteryzuje się większą wrażliwością na niskie temperatury niż pozostałe, dlatego na zewnątrz możemy wysadzać go dopiero pod koniec maja, gdy minie ryzyko wiosennych przymrozków.
W uprawie pelargonii królewskiej najważniejsze jest regularne podlewanie i nawożenie. W okresie silnego wzrostu rośliny trzeba podlewać często, jednak gleba powinna przeschnąć przed kolejnym podlaniem. W lecie możemy to robić nawet codziennie. Nawozimy co dwa tygodnie przez cały okres wegetacyjny, począwszy od wiosny, aż do jesieni. Najlepszy będzie nawóz przeznaczony dla pelargonii lub dla roślin kwitnących o niskiej zawartości azotu. Systematycznie usuwamy przekwitłe kwiaty i wyschnięte liście, gdyż nie tylko nieładnie wyglądają, lecz także hamują rozwijanie się nowych kwiatów. Pelargonie są roślinami wieloletnimi, jednak aby przetrwały zimę w naszym klimacie, musimy zimować je w pomieszczeniu. Ograniczamy wtedy podlewanie i nie nawozimy roślin. Od połowy stycznia do marca należy rośliny przechłodzić, umieszczając je w temperaturze 8–10°C. Okres przechłodzenia powinien trwać przynajmniej 6 tygodni, w wyższych temperaturach nawet 10 tygodni. Zabieg ten ma na celu pobudzenie roślin do obfitego zawiązywania pąków kwiatowych. Starsze rośliny z czasem tracą zwarty pokrój i słabiej kwitną, warto je wtedy odmłodzić, ścinając na ok. 5 cm nad ziemią.
Większość odmian pelargonii królewskiej nie zawiązuje nasion, dlatego by uzyskać nowe rośliny, należy je rozmnażać przez sadzonki. Sadzonki wierzchołkowe pobieramy od połowy lipca do połowy sierpnia. Pobrane fragmenty rośliny pozostawiamy na kilka godzin, aby miejsca cięcia zaschły, następnie możemy je zanurzyć w preparacie przyspieszającym ukorzenianie. Tak przygotowane umieszczamy w mieszance torfu z piaskiem. Trzymamy w ciepłym i jasnym miejscu, podłoże powinno być stale wilgotne. W dobrych warunkach sadzonki ukorzenią się po 2, 3 tygodniach. Odmiany wytwarzające nasiona oczywiście z powodzeniem możemy rozmnażać z nasion. W wilgotnym podłożu i temperaturze na poziomie 16–18°C kiełkują one dość łatwo.
® All rights reserved Marek Kmieć Corporation
Darmowy hosting zapewnia PRV.PL